Rozdział 1 "Poranek"

    Był piątkowy ranek, gdy rudowłosa dziewczynka wychyliła głowę spod kołdry. Na oko miała dziesięć lub jedenaście lat i wyglądała całkowicie normalnie. Nikt nie mógł się spodziewać, że zaspana twarz wyglądająca spod kołdry nie należy do zwykłej jedenastolatki. Lily Evans przetarła oczy i obrzuciła swój pokój spojrzeniem spod przymrużonych powiek. Jak co dzień przywitały ją błękitne ściany poobwieszane przeróżnymi zdjęciami zwierząt i roślin. Spojrzała na sufit, po którym beztrosko skakały promienie słońca i z grymasem niezadowolenia na twarzy zwlokła się z łóżka. Podeszła do okna i otworzyła je na oścież, odsłaniając zasłony. Ciepłe letnie powietrze oraz ostre światło słoneczne rozbudziły ją całkowicie. Gdy jej oczy przyzwyczaiły się do jasności bijącej z okna, spojrzała na podwórko otaczające dom. Na stojącym nieopodal drzewie przysiadły ptaki, ćwierkajac wesoło.
    - Zapowiada się piękny dzień - pomyślała, wdychając świeże poranne powietrze i z uśmiechem na twarzy wyszła z pokoju. Zbiegła po schodach, a jej kasztanowe włosy podskakiwały z każdym jej krokiem.
    Zapukała do pokoju siostry. Nie doczekawszy się żadnej odpowiedzi, weszła do pomieszczenia. Podeszła do łóżka siostry i lekko nią potrząsając zawołała:
- Petunio wstawaj! - Dziewczyna odburknęła coś, po czym przykryła głowę z powrotem kołdrą.
- Wstawaj! Jest już dziewiąta!
- Po co u licha zrywasz mnie z łóżka o takiej porze? Przecież są wakacje. - Powiedziała siadając na łóżku.
    Lily energicznym ruchem odsłoniła zasłony.
- Spójrz jaka piękna pogoda! - Zawołała z uśmiechem.
    Petunia Evans spojrzała na nią ze znudzeniem. Nie podzielała entuzjazmu jej o rok młodszej siostry. Lily zawsze ją denerwowała i nie dawała jej spokoju, jednak bardzo ją kochała. Za dwa tygodnie kończą się wakacje, a ona wciąż musiała zajmować się siostrą. Spojrzała na nią z ukosa. Dziewczynka stała przy jej łóżku z szerokim uśmiechem na twarzy. Petunia westchnęła i powoli wstała. Po dziesięciu minutach gdy była już całkowicie ubrana, doszedł do niej zapach jajecznicy z bekonem. Najwyraźniej rodzice już wstali i zeszli na dół.

***

    Lily poczuła jak burczy jej w brzuchu, po czym szybko się ubrała i uśmiechając się pobiegła do kuchni, gdzie przywitali ją roześmiani rodzice.

    Mama dziewczynki, trzydziestotrzyletnia Mary Evans była wysoką, szczupłą i miłą, rudowłosą kobietą, o łagodnej twarzy i błękitnych oczach. To po niej Lily odziedziczyła piękne kasztanowe włosy. Natomiast ojciec dziewczynki był wysokim trzydziestopięcioletnim mężczyzną o sportowej budowie ciała i miłych rysach. Miał na imię William. Jego zielone oczy były prawie identyczne jak u młodszej córki. Miał brązowe włosy, które zawsze były starannie przystrzyżone.

    Po chwili po schodach zeszła Petunia. Teraz już z jej twarzy zniknął grymas niezadowolenia, a na jego miejscu pojawił się delikatny uśmiech. Najwyraźniej ładna pogoda oraz zapach unoszący się z kuchni sprawiły, że jej poranny zły nastrój gdzieś się ulotnił. Po chwili cała rodzina siedziała przy stole jedząc jajecznicę i popijając świeży sok pomarańczowy. Nic nie wskazywało na to, że ten dzień może przynieść jakieś nieoczekiwane zdarzenia.

Mam nadzieję, że ta skromna próbka mojej twórczości, spodobała się wam.

Pozdrawiam i życzę Wam miłego czytania. :)

~ Meg